Met zijn weelderige groene landschappen, chique vakantieoorden en mediterrane klimaat staat de Algarve bekend om zijn aantrekkingskracht op golfers en vakantiegangers.

Maar er is ook een ontluikende gastronomische scene, gericht op schilderachtige vissersgemeenschappen, boerderijen en ambachtelijke producenten - zoals ik ontdek tijdens een korte wintervakantie.

Credits: PA;

Inheemse wijnen

Filipe Caldas de Vasconcellos is de vierde generatie eigenaar van de 300 jaar oude wijngaard Morgado do Quintão, gelegen in de heuvels tussen Silves en Lagoa.

Filipe vertelt me dat slechts 5% van de wijn die in de Algarve wordt gedronken hier wordt gemaakt - ook al is het een van de oudste wijnproducerende regio's die teruggaat tot de 6e eeuw voor Christus.

De zonnige omgeving biedt perfecte groeiomstandigheden voor wijnstokken die zijn geplant op kalk- en kleigrond. Vlakbij beschermen de Serra de Monchique bergen het gebied tegen wind, maar de bries van de Atlantische Oceaan zorgt voor ventilatie en temperatuurregeling.

Filipe is gepassioneerd over het trouw blijven aan de traditionele Algarviaanse wijnbouwstijlen en druivenrassen, terwijl hij er ook voor probeert te zorgen dat Morgado do Quintão nog jaren in bedrijf is. Hij vertelt me: "We willen nieuwe wijnen planten, met respect voor oude druivenrassen die lokaal zijn."

Een van de geproduceerde druivensoorten is Negra Mole - de op één na oudste Portugese druivensoort, die van nature voorkomt in de Algarve. Hij produceert fruitige, bloemige en frisse wijnen die vaak licht van kleur zijn en weinig tannines bevatten. Filipe laat me een wijn proeven die is geblend met Crato Branco druiven, en ik moet toegeven - het is de perfecte drank voor een warme zomerdag in de Algarve.

Credits: PA;

Ambachtelijke producten

Op Quinta do Freixo, een biologische veeboerderij van 700 hectare die door de vijfde generatie wordt beheerd, biedt eigenaar Luis Tiago Campo Cabral e Silva bezoekers een 'van boerderij tot bord'-ervaring. Gasten worden aangemoedigd om hun eigen voedsel uit te zoeken en de chef-koks ter plekke maken er een verrukkelijk gerecht van.

Luis legt uit dat het veel rendabeler is om een product op een bord te verkopen dan in de groothandel. "Lamsvlees wordt per dier verkocht voor ongeveer €70," vertelt hij. "Maar als je lamsvlees per bord verkoopt, breng je ongeveer 320 euro op."

Alle winst wordt teruggeïnvesteerd in de boerderij, zodat Luis milieuvriendelijke en regeneratieve landbouwmethoden kan ontwikkelen. "Als je een boer om eten vraagt, heb je eten voor een dag. Vraag je om grond, dan heb je eten voor het leven," grapt hij.

Net als Morgado do Quintão is Quinta do Freixo een familiebedrijf. Luis vertelt me dat hij een veerkrachtig ecosysteem wil bevorderen door verschillende landbouwpraktijken te gebruiken. Op de boerderij houdt hij koeien, varkens, schapen en kippen. Hun voer wordt ter plekke geproduceerd en hun water komt uit de meren van het landgoed.

Naast het fokken van dieren groeien er grondstoffen zoals kurk, johannesbrood en fruit in de bossen van Quinta do Freixo. De productie vindt ook ter plekke plaats en Luis geeft me een rondleiding door de jam- en chutneyfabriek. Ik proef Quinta do Freixo's tomaten-, kweepeer- en pompoenjam en koop een pot vijgenjam om mee naar huis te nemen als cadeautje voor mijn vrienden.

Ook sardineconservenfabriek Conserveira do Arade heeft zijn eigen unieke product ontwikkeld - petiscada. De geconserveerde visdelicatesse wordt gemaakt met traditionele Algarviaanse ingrediënten, waaronder groenten, tomaat, groene paprika, olijven en zoete aardappel.

Ik krijg een rondleiding door de fabriek in Parchal, Lagoa, waar medeoprichter Vincent Jonckheere het productieproces van petiscada uitlegt. Om te beginnen worden sardines uit Portugese wateren gevist.

Portugese sardines zijn veel groter, legt Vincent uit. Hoe dikker de vis, hoe voedzamer hij is. Conserveira do Arade ontbeent, ontdoet van ingewanden en maakt de vis schoon voordat ze in stoomovens worden gelegd en vervolgens in zout water worden gepekeld. Eenmaal verwerkt wordt de vis gemengd met groenten om de petiscada te maken, een grove pastei die het lekkerst op crackers wordt geschept.

Verse zeevruchten

Terwijl sardines synoniem zijn aan Portugal, zijn oesters de sterattractie van een piepklein eilandje vlak voor de kust van de Algarve.

Culatra, een 6 km lang eiland dat deel uitmaakt van het Ria Formosa National Park met slechts duizend inwoners, is de thuisbasis van gerenommeerde oesterkwekerijen. Alleen de nakomelingen van vissersfamilies mogen op het eiland wonen. De bouw van nieuwe gebouwen is verboden en eigendommen worden verhuurd en van generatie op generatie doorgegeven.

Ongeveer 90% van de gekweekte oesters - ongeveer zeven ton per week - wordt verkocht aan bedrijven, voornamelijk in Parijs, voor ongeveer €20 per oester.

Naast oesters verkopen de bewoners ook mosselen en vis. Ik praat met een vissersvrouw over het leven op het eiland.

"Ik werk graag met de lokale bevolking," vertelt ze. "Ik houd van de tradities en de cultuur, van nederige mensen die op een vreedzame manier leven. Er is geen criminaliteit, het is een gezonde plek om te zijn."

Ik krijg de kans om Culatra's oesterspecialiteit te proeven, de triploïde, gegeten met verse limoenen en een eenvoudige dressing van ui en azijn. Daarna ga ik naar een van de weinige restaurants op het eiland, Café Janoca, waar het personeel schalen serveert met mosselen gekookt met peterselieboter en limoen, knoflookgarnalen en salade, weggespoeld met lokaal Portugees bier.

Credits: PA;

Verhoogde eetervaringen

Voor een chiquere dinerervaring moet je naar het met een Michelin-ster bekroonde Palmares Al Sud, dat uitkijkt over de baai van Lagos. De Algarve heeft momenteel acht restaurants met een Michelinster, maar Al Sud onderscheidt zich door de trouw aan het gebruik van lokale producten.

Er wordt een achtgangenproefmenu aangeboden, in combinatie met zeldzame en ongebruikelijke Portugese wijnen.

Om te beginnen krijgen we Algarvische kustgarnalen voorgeschoteld, gepekeld in zout en suiker, met zee-egel en oranjebloesem. Oesters, inktvis en mosselen voeren de boventoon in het menu en het laatste dessert bestaat uit lokale johannesbrood, amandel en vijgen, waardoor deze hele ervaring een waar feest is van de Algarviaanse keuken.